Verrassingspakket van Nieuw Amsterdams Peil
20 February 2009
Deze recensie verscheen in De Telegraaf van 20 februari, naar aanleiding van ons optreden rondom de werken van Francis Poulenc.
Door Frederike Berntsen Sinds enkele jaren is Nederland een kamermuziekensemble rijker dat Nieuw Amsterdams Peil heet, zich voornamelijk richt op twintigste-eeuws repertoire en interessante projecten brengt. Het jonge gezelschap zette een serie op rondom Francis Poulenc en speelde daarvan deze week het derde concert. In het Muziekgebouw aan 't IJ luisterde een klein publiek naar een caleidoscopisch programma met werken van de Franse componist en tijdgenoten. De musici traden op in verschillende bezettingen. In het verrassingspakket dat ze hadden samengesteld waren vooral de blazers goed vertegenwoordigd. Eline van Esch toverde in Poulenes Fluitsonate een veelheid aan timbres uit haar instrument. Voortreffelijk begeleid door de pianist Gerard Bouwhuis, een oprichter van het ensemble, dwaalde ze langs verstilde passages en voorzag ze virtuoze loopjes van een gouden randje. Lars Wouters van den Oudenweijer verzorgde een weldadige uitvoering van Strainsky's Drie stukken voor klarinet. Dromerijen in het lage register en sprankelende topnootjes kleurden zijn spel. Stravinsky's opus sloot perfect aan op de Cellosonate van Poulenc waarin Bouwhuis de cellist Mick Stirling vergezelde. Hun lezing bood een mengeling van vlot en braaf: de hink-stap-sprongen en lyrische melodieën brachten ze overtuigend, maar net niet brutaal genoeg. In Alexandre Tansmans Septet voor vijf blazers en twee strijkers flirtte Nieuw Amsterdams Peil onbezorgd en aanstekelijk met de vrolijke en speelse noten. Poulencs Sextet ademt eenzelfde directe sfeer. Ook hier vielen vakmanschap en ontspanning samen in een uitstekende vertolking. Elégies van zowel Poulenc als Stravinsky maakten minder indruk dan de omringende muziek. Ter afwisseling van de luchtige stemming stonden de werken goed geprogrammeerd, maar de uitvoering bleef aan de statische kant.